bahar geldi geçiyor

Ben Bahar, en sevdiğim mevsim de adımla uyumlu tabi ki 😌 Sanırım adımı en çok sevdiğim yaşımdayım. Bizimkiler ben doğmadan önce adım Duygu olsun diye kararlaştırmışlar. Babam doğumumdan sonra nüfus kağıdımı çıkartmaya giderken yeni yağmış yağmur kokusundan etkilenmiş ve adımı Bahar koymaya karar vermiş. (Ki anneme sormadan bu kararı uygulayıp, dönüşte usülen sormayı da ihmal etmemiş; kızın adını Bahar koysak mı, ne dersin?)... Read More | Share it now!

Diyarbakır & Mardin

Amacım aslında gezi yazısı yazmak değil ama unutmamak istediğim detaylar var, gideceklere de belki yardımı olur. Biz de tekrar gidersek hatırlamış oluruz 🤗... Read More | Share it now!

Nerelisin hemşerim?

Nerelisin hemşerim?

Aslına bakarsanız bu sorunun içime sinen bir cevabı yok. Babam Trabzonlu, annemse İzmirli. Hatta soy ağacına bakacak olursak işler epey karışıyor, babamın soyu sabit Oflu ama anne tarafım oldukça karışık. Bulgar göçmenliği, İstanbul Kayseri İzmir Rize Çerkezlik; epey çeşitli gen havuzumuz 😃.  Bizim geleneklerde bu kadar uzatılmaz tabi, baban nereliyse sen de oralısındır. Ama hiç yaşamadığım bir şehire ait hissetmek olası değil benim için. O yüzden genellikle doğup büyüdüğüm şehirle cevap veririm bu soruya; ‘Zonguldaklıyım’... Read More | Share it now!

Yılsonu değerlendirmesi

Yılsonu Değerlendirmesi

Uzuuuuun süredir yazmamışım. Çok sevdiğim halde bu kadar ara verdiğime göre birşeyleri yanlış yaptım demek ki. Ben biraz bunu düşüneyim, bu sürede neler yaptık toplayıp yazmaya çalışayım. Ara vermenin kötü tarafı çok şeyin birikmesi 😉... Read More | Share it now!

Yine yeniden beycik

Beycik’e tekrar gelene kadar neler yaşadık

Aralık 2017’de artık hem havaların iyice soğuması hem de köyün ıssızlaşması sonucu İstanbul’a dönmeye karar vermiştik, ama tabi ki Beycik’e geri gelmek üzere 🙂 Hatta aklımızda temelli Antalya’ya yerleşme düşüncesiyle İstanbul’a gittik, bu sebeple de son son tadını olabildiğince çıkartmaya çalıştık şehrimizin. ‘Köyden indim şehre’ ruh hali bir süre devam etse ve ‘neden insanlar üstüme üstüme yürüyor’ paniğini bir süre yaşasak da insan her şeye kısa sürede adapte oluyor. ... Read More | Share it now!

5. Gün: Beycik -> Tahtalı Zirve

Rota: Yukarı Beycik – Tahtalı Zirve

Aylar öncesinde bu rotayı yürümeyi planlayarak Beycik’e gelmiştik amma velakin Beycik’te yaşamaya karar verince planımız azıcık ertelenmişti. Nicedir aklımızda olan rotayı artık yürüyelim dedik, havanın bulutsuz olması için biraz bekledik, azıcık da işler yoğundu onları biraz toparlayalım derken oldu 7 Kasım Salı. O zaman gün bugündür, başlayalım yürüyüşe. İlk kez Likya yolunda evimizden çıkarak evimize dönücez, bu bir lüks bence de 😉... Read More | Share it now!

İstanbul’un kaosundan Beycik köyüne

Beycik’de hayat nasıl gidiyor

Son birkaç ayda hayatımız oldukça değişti; bir gece konaklamak için uğradığımız Beycik’de 4 ayı devirmişiz. Ne kaybederiz ki diye kaldığımız bu güzel köye iyice alıştık, benimsedik. Likya yürüyüşünde karşımıza çıkan “ne kaybederiz ki” diye başladığımız pansiyon maceramıza bir süredir ara versek de köyden kopamıyoruz. Çünkü acaba İstanbul’a dönsek mi diye aklımdan geçerken ya muhteşem bir manzara, ya da bir hayvan aklımı yerine getiriyor. Örnek verirsek hamakta yatarken denize çeviriyorum bakışlarımı ya da gün batarken gökyüzüne, köyü ayrı güzel dağları ayrı. Kapımın  önünden keçiler geçiyor, yolda kaplumbağa ile karşılaşıyoruz, kuşlar dönerek selamlıyor beni (en azından ben öyle hissediyorum), arabayı yavaşlatıyorum yumurtadan yeni çıkmış civcivleri görebilmek için. Bazen sincapla bazen yengeçle bazen ise ağaçkakanla güzelleşiyor günler. ... Read More | Share it now!

Beycik’e Hoşgeldiniz

Size kısaca Beycik’i tanıtmak istiyorum. İstanbul gibi kalabalık bir şehirden köye yerleşince aslında o büyük şehirde ne kadar yalnız, ne kadar iletişimsiz kaldığımızı anladım. Bu yüzden anlatmaya köydeki insanlardan başlayacağım. Elbette herkesin iyi ve kötü özellikleri vardır, ama biz gıybet yapmayalım ve karakterlerimizi en güzel özellikleriyle analım. Başlamadan da belirtelim; deli olmayanın yolu Beycik’e düşmez.... Read More | Share it now!

4. Gün: Çıralı -> Beycik

Rota: Çıralı – Yukarı Beycik

Mesafe: 18 km 

Süre:  10 saat

Zorluk : orta

Sabah pansiyonun mutfağında hafif bir atıştırma ve su takviyesi yapıp 6.30 da yola çıkıyoruz ve yarım saatte Yanartaş gişelere varıyoruz. Bu saatte görevli yok, birkaç tane bizden rahatsız olan irice köpek var ama allahtan bağlılar. Gişelerin oradaki çeşmede elimizi yüzümüzü yıkıyor, sularımızı tamamlıyor ve çıkışa başlıyoruz. Yanaştaş’a tırmanmak bu saatte bile biraz zorluyor. Buraya da kitap bırakıp yola devam ediyoruz.  ... Read More | Share it now!