Arayı epeeeey açmışım, son yazım da ilk hikaye denememmiş zaten 🙂. Yaklaşık bir yıldır kendimden bahsetmiyorum, bu süreçte instagramdan da soğudum, hiç tadı tuzu kalmadı sosyal medyanın iki gözüm 😃. Neyse fırsat bu fırsat arayı kapatayım, kısaca bizim hayatımızda neler oldu, oluyor yazayım istedim.
Buyursunlar
2021 korona süreci, hop açıldık, yok kapandık diye yasakları takip ederek devam etti. Bu süre zarfında bizi bahçemiz kurtardı, bol bol sebze yatağı hazırladık, acemi çiftçiler olarak ilk sebzelerimizi yetiştirdik. Bana ne kadar ağaç olsa az, çeşit buldukça bahçemize ekmeye devam ettik. İlk bal hasadımız ve zeytinyağı üretimimiz de bu yılın önemli olaylarında. Eh evin eksikleri de bitmiyor, onları da yavaş yavaş toparladık. Yazın çoğunu köyde geçirdik, bu süreçte misafirlerimiz de geldi (Antalya popüler bir gezi rotasıdır 😃) Köyün de Antalyanın da bence en güzel zamanı bahar ayları, etraf çiçek doluyor, güneş ısıtıyor ama bunaltmıyor. İnsan doğanın canlanmasına şahit oluyor, çok seviyorum bahar aylarını. Yaz ise malum, o yüzden nispeten daha serin diye biz köyü tercih ediyoruz. Hele ki 2021 yazı; kavurdu geçti bizi, 4 ay yağmur damlası görmedik.
Yazın komik bir detayı da Hasan’ın benim geçen sene kırdığım ayak parmağının aynısını kırmış olması. Bu sefer akıllandık, direk devlet hastanesine gittik. Ben epey çekmiştim, Hasman çabucak atlattı tabi bu durumu.
Assolisti Sona Sakladım
Bir süredir ailemizi genişletmeyi düşünüyorduk, kısmet bu seneyeymiş 🤰. Ekim ayından beri hamileyim, bedenimin değişimi beni büyülüyor, içinde bebişimin büyüdüğünü hissetmek çok ilginç. Başkasında görünce normal geliyormuş, ama kendim yaşayınca, bedenime daha da saygı duygum. Hasan bana takılıyor, ‘bademi bebeğe çeviren kadın’ diye. Hasan’ı izlemek de çok zevkli, benim kadar bebeği hissedemediği için biraz buruk. Bebeğin hareketlerini gıdıklanıyormuşum gibi hissediyorum, ne zaman kıkırdasam; Hasan yanımda, eli karnımda 😄.
Her gün şükrediyorum; sağlıklıyım, sağlıklıyız, neşe kaynağım bizimle ⛅.
Normalde de pek stresli biri değilimdir ama bu süreçte daha da rahatladım, kafama (bebek hariç) hiç de birşey takamıyorum.
Bu süreçte bol bol okudum, şimdi bir de eğitime katıldım – bakalım nasıl geçecek. Artık biraz abarttığımı düşünmeye başladım, son okuduğum kitabım da bitince bu eğitim & öğretim kısmını bırakacağım. Ama yine söylemeden geçmeyeyim, okuduklarım içinde beni en çok etkileyen Gülnihal Bülbül’ün ‘Doğal Doğum’ kitabı oldu, bizden hikayeler var içinde, anne adaylarına tavsiyemdir 🙂
Artık son aylara girdik, heyecanlıyım, bebeğimizi çok merak ediyorum; elini, yüzünü, mimiklerini, sesini, bakışlarını.. Şimdilerde iyi anlaşıyoruz, umarım ömrüm boyunca iyi anlaşırız.
İnsanın bebeğini daha görmeden bu kadar sevebilmesi çok garip, şimdiden beni duygudan duyguya koşturuyor. Çok ilginç bir tecrübeymiş, yaşayabildiğim için mutluyum, umarım isteyen herkes de yaşar ❤️
Benim güzel kızım, Hasan ve oğluşunla birlikte en güzel günler sizin olsun.
🙏
Torunumun annesi, bütün güzellikler senin olsun.
“2,5 Ayar Ailesini” özlemle kucaklıyorum.
Ben de sizi kucaklıyorum, oğlumun dedesi 😄
Canım Bahar’cım, oğluşunla sağlıkla kavuşmanız dileğiyle göbüşünden öperim.
Teşekkür ederiz 🙏🏻